„Bogu na chwałę, ludziom na ratunek „ – Ta stara strażacka maksyma, towarzyszyła zapewne działaniom osób, które w roku 1894 doprowadziły do powstania drugiej jednostki na terenie miasta Jaworzna – Ochotniczej Straży Pożarnej w Długoszynie. Osiedle Długoszyn powstało na początku XIII wieku. Znane było z różnych zapisów i dokumentów dotyczących tego terenu, bogatego w rudy ołowiu. Pierwotnie osada składała się z kilku drewnianych domów zagubionych w lasach. Mieszkańcy trudzili się zbieraniem miodu, wypalaniem drewna, dziegciu oraz wydobywaniem rudy ołowiu. Problemem wsi położonych w lasach były zawsze klęski pożarów.
Za czasów panowania Księcia Jana Raciborskiego miał miejsce jeden z największych pożarów w Długoszynie. Pożar doszczętnie zniszczył osadę. Odbudowa trwała kilkanaście lat. Następna pożoga nawiedziła wieś za panowania Władysława Łokietka. W roku 1241 także Tatarzy przyczyni się do zniszczenia i spalenia zabudowań. To tylko nieliczne przykłady pożarów i klęsk, które spustoszyły i prawie starły z powierzchni ziemi osadę. W historii nieco nowszej, w roku 1864 miał miejsce wielki pożar, który strawił budynki mieszkalne i stodoły. Władze austriackie przerażone rozmiarami pożarów i zniszczeń na terenie ówczesnej Galicji zaleciły powołanie Ochotniczych Straży Pożarnych do ochrony mienia, dobytku i życia mieszkańców. Pismo w tej sprawie skierował do Rady Gminnej w Długoszynie, Urząd Rady Powiatowej w Chrzanowie w roku 1894. Rada Gromadzka na posiedzeniu dnia 15 lipca 1894 r. podjęła uchwałę nr 144 by powołać Ochotniczą Straż Pożarną i zakupić sikawkę ręczną. Zakupiono ją dopiero 17 lutego 1898 roku za kwotę 400 zł reńskich. Liczne pożary w latach 1900 – 1906 skłoniły Radę Powiatową w Chrzanowie do ponaglenia jednostki SP w Długoszynie i kasy ogniowej „Florianka” do nasilenia szkolenia bojowego, zwiększenia stanu liczbowego strażaków i ilości sprzętu pożarniczego. W roku 1906 powiększono SP o dwie sekcje, wybudowano szopę na sprzęt „koło Kopernika”, poszerzono szkolenia oraz zwiększono zakupy sprzętu pożarniczego. W roku 1907 przeznaczono na ten cel łącznie 184 zł. Na wyposażeniu straży w tym czasie były: jedna sikawka ręczna, 36 mb węża gaśniczego, łopaty, siekiery i bosaki. Aktywistami w zakresie pożarnictwa byli: Antoni Kolka, Jan Zając, Wit Kurkowski, Michał Piecuch i inni. Naczelnikiem straży od 1906 do 1914 r. był miejscowy nauczyciel Stanisław Parys. Za staraniem jego i Rady Gminnej jednostka otrzymała w roku 1910 czterokołową ręczną pompę i 80 mb. węża pożarniczego. Podczas pierwszej wojny światowej SP w Długoszynie była osłabiona z uwagi na pobór członków i naczelnika do wojska. W latach 1915 – 1917 miały miejsce liczne pożary, jednak nie było kim i czym ratować ludzkiego dobytku. Dopiero w marcu 1921 r. na wniosek Piotra Jaromina ówczesna Rada Gminy i Wójt Antoni Kolka założyli podwaliny dla nowej jednostki SP pod nazwą „Siła”. Gorącym zwolennikiem reorganizacji SP był Inspektor Powiatowy Majchrowicz i Aspirant Karol Głąb z Chrzanowa. Naczelnikiem SP w Długoszynie w latach 1926 – 1931 był Ignacy Musiał, który organizował członków SP do pracy społecznej inicjując zabawy, festyny i zbiórki pieniężne. Uchwałą z dnia 14 kwietnia 1928 r. Rada Gminna przeznaczyła ze swoich środków kwotę 150 zł na zakup sprzętu przeciwpożarowego w tym drabiny Szczerbowskiego, hełmów i mundurów. Brak odpowiedniego lokalu na remizę, sprzęt i szkolenia wypływał ujemnie na wyniki i sprawność bojową członków. Pierwsza uchwała o budowie remizy pochodzi z dn. 2 maja 1922 roku. Realizacja nastąpiła dopiero za czasów naczelnika Michała Piecucha w roku 1932. W skład komitetu społecznego budowy domu strażaka wchodzili: Franciszek Guja, Szczepan Kolka, Michał Górek, Jan Musiał, Józef Baran, Piotr Jaromin, Sylwester Zięba, Szczepan Kolka, Prozdowski oraz Marcin Majewski. Całość prac przy budowie remizy wykonano w tak zwanym czynie społecznym. Budowę ukończono w lipcu 1938 r. Podczas drugiej wojny światowej władze okupujące uniemożliwiły normalne funkcjonowanie jednostki. Pierwszym powojenny prezesem został Piotr Jaromin, a naczelnikiem Ludwik Radomski. Jednostka liczyła 18 osób. W latach 1945 – 1965 piętro remizy zostało przeznaczone na klasę szkolną szkoły podstawowej w Długoszynie. Od 17 marca 1957 r. na piętrze mieściła się biblioteka osiedlowa, a od 1962 r. funkcjonował tam punkt zabiegowy służby zdrowia. W roku 1950 jednostka otrzymała z funduszy gminy Szczakowa 20 000 zł na zakup motopompy „Leopolia – M 800” oraz samochodu typu D GDIA. Pomocy w wyposażeniu jednostki udzieliła K.W.K. „Wesoła” (podwozie pompy) i Ministerstwo Przemysłu Chemicznego (samochód GM Star – 20). Uroczyste przekazanie jednostce SP sztandaru z patronem – Świętym Florianem, ufundowanym przez społeczeństwo Długoszyna odbyło się 18 sierpnia 1968 r. Na walnym zgromadzeniu 18 lutego 1968 r. podjęto uchwałę o budowie „Parku Strażaka”. Prezesami SP w Długoszynie od roku 1950 byli: Piotr Jaromin, Jerzy Jaroń, Zygmunt Szyndler, Bronisław Głód, Walerian Dziubek, Jarosław Dąbrowski. Obowiązki naczelników pełnili Piotr Jaromin, Bronisław Żyła, Szczepan Szymocha, Stanisław Nieużyła, Bronisław Guja. W 1910 r. SP liczyło 32 członków. Prezesem był Walerian Dziubek, naczelnikiem Bronisław Guja, gospodarzem Jan Sołtysik a skarbnikiem Bronisław Dym. Pod koniec lat osiemdziesiątych Komenda Rejonowa Straży Pożarnej przydzieliła jednostce samochód Żuk GLM, a w marcu 1992 roku Huta Szkła Okiennego „Szczakowa” przekazała samochód Star 244 GBA 1618. Jednostka SP w Długoszynie zdobyła i została uhonorowana wieloma nagrodami, dyplomami i pucharami. Zawsze też brała czynny udział nie tylko we wszystkich akcjach pożarniczych, powodziowych i klęskach żywiołowych, lecz także w szkoleniach, kursach oraz zawodach sprawnościowych. W swojej stuletniej działalności SP Długoszyn przeprowadziło setki akcji bojowych i szkoleniowych. Do najbardziej zasłużonych działaczy i strażaków w Ochotniczej Straży Pożarnej w Długoszynie należeli: Michał Piecuch, Stanisław Parys, Antoni Kolka, Ignacy Musiał, Piotr Jaromin, Ludwik Radomski, Jan Tarabuła, Walerian Dziubek, Bronisław Głód, Leon Jaromin, Bronisław Żyłka, Antoni Dziadek, Stanisław Nalepka, Bronisław Guja, Szczepan Szymocha, Józef Ząbek, Bronisław Dym, Zygmunt Szyndler, Jan Sołtysik. Z młodszej generacji wymienić należy Mariusza Kopciaka, Ryszarda Pęcaka oraz Artura Nalepkę. Przedstawiona w skromnym zarysie historia stuletniej historii działalności SP w Długoszynie nie ujmuje całości zdarzeń, poświęcenia i wysiłku ludzi w niesieniu pomocy w nieszczęściu, ale niech będzie cząstką wspomnień i podziękowaniem za trud niesiony przez pokolenia strażaków na rzecz osiedla Długoszyn i innych części miasta Jaworzna.
Opracowanie na podstawie „Zarys monografii: Długoszyn osiedle miasta Jaworzna” autorstwa Stanisława Panka.